Uyurken karanfilin gölgesinde;
Resmini çizdim gizlice...
Çiçek yoktu bu resimde!
Rengi aksetmişti tenine;
Kırmızıdan da vazgeçtim!
Ihlamur kokardın baygın,
Mayıs’ı iple çekerdim:
Ağaçlara tırmanıp yorgun argın
Çay içmekten de vazgeçtim!
Satranç oynardık seninle;
Acemi şansı, hep yenerdim.
Mat etti ayrılık ikimizi de
Vezirden, şahtan da vazgeçtim!
Gözlerinin şavkı yansır,
Aydılanırdı gecelerim...
Şimdilik aramızda kalsın bu sır,
Mumlardan da vazgeçtim!
Dudakların şarap rengi,
Hep yıllansın diye bekledim.
Sabr u sebât demekmiş sevgi,
Meylerden de vazgeçtim!
Şarkısın Nevâ tadında;
Acılarımla besteledim.
Çalınmaz oldu en sonunda,
Sazlardan da vazgeçtim!
Muhteşem güzelliğini târife,
Uzak diyarlardan mısralar getirdim.
Vay! Târif gerekmezmiş ârife;
Şiir yazmaktan da vazgeçtim!
Kelebeğin kanadında,
Gelinlik kız uçuverdin.
Nikah şekerini sevmem,
Çok yakışıyordu sana
Lâkin beyazdan da vazgeçtim!
Aynalarda Sen’i gördüm,
Didarına baktım, benliğimi farkettim.
Sonunda demirden koza ördüm;
Beni Sen’de eritip
Kendimden de vazgeçtim!