Toz duman olmuş yüreğim.

Bir patika yol, yalınayak ayaklarım; çamurlu

Gözlerim ışığı araken, o karanlık

Her şeyi içine çeken karadelik, zaman çıktı; karşıma

Geçerken aldıkları ACI

NE ANALAR ALDI; NE EVLATLAR

NE ARSLANLAR; NE YİĞİTLER ÇALDI.

HİÇ USANMADI.

Güneşi aldı; sabah tekrar geri verdi.

Çocukluğumu aldı; gençliğimi çaldı; benden

Baharda çiçekleri verdi.

Ardından kuruttu, Güneşin sıcaklığında

Hayat ağacının yapraklarını döktü; sonbahar da

Kışı verdi; saçlarım da aklar,

Her taraf bembeyaz

Derken AZRAİL geldi; dikildi başucuma

Hadi dedi, gidiyoruz.

Nereye dedim, nereye gidiyoruz.

BURASI SON KAVŞAK, seni almaya geldim; dedi.

Tut elimden , BEDENİNİ bırak.

Elini tuttum, ARŞI gördüm.

Elimi bıraktı; toprağa düştüm.

BİR AVUÇ OLDUM; BİR AVUÇ TOPRAK.........