Sabahı eden uykularda
Bir yeriniz vardır gökyüzünde
Kurmuşsunuz saatleri
Zıplarsınız rüyalar içinde
Bir dalga vardır o sıra gecenin teninde
Siyahı alaşağı eden bir mavi kaftan -

Dudakları sırça bir mavicilik pasteliydi gökyüzü
Güneş batmadan önce söylemezdi son sözü .

Ağaçlar tam on ikiyi verirler nefeslerini
İnsanlar da demli dertlerini
Kanatlar kıvrılırken rüzgara,
Parmak uçlarında uzanırlar Tanrı’ya.

Kimi yaşlı babasına - kimi böbrek taşına
Mırıldayan dudaklarla avuçlarında
İknaya çalışır,bir dinin adabıyla.

Bulutun selamı da,rüzgarın hesabıda
Her şey biraz o mavi göğün tadında -

Görülmeyen yıldızlar,
Kuyruğunu kaldırmamışlar parkında
Bir efkarın sofrasında
Eşe dosta görülmeyi
Bekler aslında.

Maviden bir selesi
Rüzgar ; sırtında kesesi
Tanrı verince yağ emri
Tokmaklar vurur sesi!..

- Adalı