’’cirit atar kaynağında bu nehrin
saçlarını savur ki hükmü kırılsın zehrin
bir bakışın bir taburdur
gönder ordularını sana mecburiyeti
var bu koskoca şehrin’’




’’suyu sıksam şiir çıkartırım bana şairleri anlatma!’’




----



ve sen çocuk
sen nereye yolunu düşürürsen
gökkuşağı oraya serer kendini
kan çeker gibi çekiyor senide hikayeler
ip atlardık seninle tehlikeli saatlerde
yanağıma dokundun
taklacı güvercinler kondu pencereme




komşuların ziline basıp kaçan çocuk tebessümüydü heyecanım
gözlerimi kısıp baktım gün/eşime
bez bebeklerimi unuttum kaldırımda
sek sek atlıyordum senden az önce
kollarında uyandım anne diye ağlayarak
gözlerimi sildin
yanağımda buselerden bir gamze




yollar buz tutmuştu
sende beni
ellerimizi ovarak soğukla alay ederdik
yanaklarımız soğuktan kırmızı çiçek
acıkınca beraber yerdik
elma şekeri




ev isimli lahitde
dilim ağzımda cansız
çetrefilli kurabiyeler kusuyordum
veledi-zina annemin rahmi
ayaklarındaki kulaklarına bağırıyordum

-gözlerime batma
boş beşik dolu tabutum anne!-





güvelenmiş sırlarım varmış
tavan arası göz dalmalarımda buldum
ilk düğmeyi açmak gibi
sökülüverdi aşk iliklerimden
intihar çiçekleri etrafımı sarmış



sen düştün yüzüme
annem çolak
sar beni kollarınla
şimdi hangi tüy tende kalır
dudaklarımızın kızıllığı sevişiyorken
kasık kasığa...



Feyza Can





Edebiyat defteri yönetimine şükranlarımla.Saygılar