Demek ki böyle yürüyormuş dostluk kervanı
Ne oldu ki
Gemi azıya mı aldı da
Unutulanlarda saklı kaldım
Ne yaptım da silindim
Ne yaptım de bir
Bileyim de
İndiremesem de seni yüreğimdeki tahttan
O tahtın tahtalarına vurayım başımı bir bir
’Kendin gibi san herkesi’
’Sıkma hiç yumruğunu ki dağılsın sevgi’
’Baka baka gözlerine yalan deme hiç’
Evet...
Bunları düstur edip de kimliğime
Yazmıştım adımın yanına...
Hadi
Söyle şimdi ey dost,
Nedendir adımın yok oluşu...
Nasıl kıydın da
Nasıl sildin
Nasıl uzandı elin de
Nasıl yok ettin
Adımı
Şimdi
Bırakırken beni böyle
İşte böyle
Yıkık,
Ezik...
Dön dön oku
Dön dön yaz
Dost kervanına katıl da
Sevil
Sevil
Sevil...
Unutma ki
Yaşatan,
Yaşayacak olan
İnsandır ve
Sen: insansın...
Hadi sıçra da
Kendin in gönlümden
Ben sana kıyamıyorum.


Serap Hoca