benim bütün günlerim şiir yazmakla geçiyor dostlar
bilinmedik dizeleri meze yapıyorum kendime
karşıma Sarayburnu oturunca, her akşam olduğunda
çilingir günlüğüme.

doklar,
Haydarpaşa ışıklarına yakalanmayacak kadar
karanlık ve ıslak kaldırımlarda raylarla sevişiyor
gözlerimin önünde mendirek ve uykudaki martılar
görmezlikten geliyor.

vinçler,
zaman ötesinin berduş canavarları.
her adımlarında kömür tozları, dolduruyor ciğerlerimi
beynime kadar acayip ısınırım sensizliğime rağmen
bir sigara daha yakarsam şimdi.

bildiğimiz kaptan
yanaştı iskeleye, yolcularını almak için açıktan
ismini okuyamadığım o vapur ise hiç bıkıp-usanmadı
kaptan hatırına tanımadığı yolcuları taşımaktan
gözlerim birbirine karıştı.

kampanalar çalar
trenlerin kalkış saatleridir vardiyaların bitimi
ama ben hala kezzap kuyusuna atamadım beynimi
kesilmemiş parmaklarım birer zavallı dişli gibi
öğütmeye devam ediyor yüreğimi.

kalkıyorum
yarın hangi gazetenin hangi sayfasında yer bulurum
çok içip kendini birden bıraktı sulara diye, bilmiyorum
lağım kokulu, dok gölgeli sarhoş bir rıhtımda
bir garip ölüm oluyorum.


Cevat Çeştepe


Eski tarihli bir çalışma