Yıkılan kentlerim üşüyor...



Gün doğdu eteklerime
ısınamaz oldu topraklarım
ağustos böceklerinden kalma
an larım yarını özlemekte.




Dünüm’e bağladığım dilekler
uçup gidiyor aklımdan bir bir
kıyafetsiz dolaşıyorum
grim kızıla çalarken tan vaktinde
karanlık yorarken omuzlarımı



Bir başka resme konu ediyorum
suretimi
başka renklerde dolaşıyor şimdi
ruhum
pembenin çok yakıştıgını söylerdi
annem.




Eskiyen düşlerimin küçük kızı
ütopyaları almış kucağına
çocukluk anılarımı ister benden
benim hiç bebeğim olmadı ki
anılarım siyaha boyanırdı her yıl.



Sokak lambalarının donattığı
şehrimde ışıklarım sönük
kırık dökük içimdekiler
bir şehir var uykularımda
ağlayarak uyanıyorum yine.




Gamzelerim yağmurunla dolarken
başka şehri düşleyecek zihnim
gözyaşımın ağlamadığı
düşlerin yap boz olmayacağı.




Fersah fersah yıkımına girdi , üşüyorum!




Siyah İnci/ Yasemin Şen


’Şiirme yorum yapan, okuyan, zaman ayıran ve güne seçilmesinde emeği geçen herkese sonsuz teşekkürlerimle’.