Mevsim değişiyor
Kaldır başını bak
Çık dolaş yollarda
Doğayı yakala , seyret
Sonbaharı göreceksin...



Ağaçlar gülümseyecek çıplaklığıyla
Yapraklar kuru olsa da “özgürlük” diyecekler
Bırakıp kendilerini koparacaklar dallarından...

Damlalar
Bir o yandan , bir bu yandan
Rüzgâra dost , kol kola
Geçecekler saçlarının arasından...



Yakala baharı
Tut kuru dallarından
Islak , buram buram bir tutam çürümüşlüğü kokla...



Yakala baharı
Aç yüreğini,
Acılarını ,hüzünlerini rüzgârına katık yap, yalnız esmesin
Yağmurlarına ek kederlerini
Belli olmaz ,filizlendirir bakarsın kuruyan sevgilerini...



Derin bir nefes çek ki
Gözlerin de kapansın
Tut doyur ruhunu; sonra bırak
Yaramaz bir çocuk gibi kaçır gitsin.

Hızlansın ayakların,
Hatta arada , sekebilirsin...



Hüzünlü havasında huzur bulursun
Dünya sığacak sanırsın yüreğine.
Üzerindeki yaprak izleri, yağmuruyla silinir
Saçların ıslak , dağılmış
Yakası hafif kalkık ceketin
Ve biraz üşümüş ellerin
Tebessümle
Yaşadığını hissedeceksin...






ezgi ç.