aynadan yansıyan esmer hüzün damlaları
alıp götürür seni pinhani memleketlere
memleket sandığı cebimde sana biriken/hezeyanlarım
gurbet kuşları uçar yüregimden sana
giderken ki bıraktıgın cam kırıkları degil
yüzüme bırakıp gittiğin bakışların öldürür beni
sen endamınla yıkarken sana çıkan bütün limanları birer birer
gözlerin çagırır beni

kipriklerine düşen gökkuşagının tüm renklerini
sarhoş yakamozlara firar eyledim
kaçarken düşürdüğüm tüm ümitlerimi
hicran bakışlarına makber eyledim
sen naftalin kokulu sevdalarına yabancı eylesende beni
kırıp atarken yüreğine düşen nagmelerimi birer birer
gözlerin çagırı beni

istanbul yedi tepe
yedi tepede yeşerttiğim deniz feneri /yalnızlıgı
dilimden dökülen zemheri soguklugu sensizliğin
büyütüpte söyleyemediğim tüm tümcelerim
hala bir yetim insan caresizliginde mahmur bakar sana
şimdi sırça köşkleri kendine yar edinen sevgili
sen dili lal sevdalarımı gömerken mezara birer birer
gizlerin çagırı beni