demişsin
zamanın ötesinden bir ses gibi
inlemişsin nefessiz

ızdırap kokmuş hava
bir ceylan sekmiş
bir çakal ulumuş

demişsin ki
" bu yürek seni unutmuş "

demişsin ya
bilememişsin zaman acıtır
görmemişsin
her söz sitem ötesinde
yürek ağıtıdır.

"silik gölgeler gibiyim"
izinden yürüsem sana benzemiyorum
kendime takılsam
kahroluyorum

"gölgem düşmesin diye yerlere
güneşi kovuyorum"
zifirden zifirim şimdi
anlamıyorsun.


bak
gözünün dediği her şey düşmanım
kıskanma diyordun ya
oysa ben
kahroluyorum.

"gelsin elimden alsın seni
’ aşk ’ın kudreti varsa..."


yangına baş uzatmış bülbülün figanı
gülemidir sesinemi bilinmez
bilinen
şen sesinden hüzün yumakları süzüldüğüdür.

"aşka cennet diyordun,
öyleyse ben neden yanıyorum..."

sen hüzün şehirlerinin peri masallarında
saklı düşlerin ezgisini ezberliyorsun

ben şiirlerin kuytu köşelerinde
hecelerde ağlıyorum
muzdarip bir sesleniş bu
kederli

"umuttan öte aşk varsa eğer,
aşk diyorum umuda sırt dönüyorum"
çünkü sen aşkın cilvesi gibi
" kader " oldun " kede r" oldun
yüreğime oturdun

bilmem ki mutlu musun!?