On sekizimde ya vardım ya yoktum
Bir tatlı tebessümün peşinden koştum
Gönlüm aydınlandı yeşerdi umudum
Sevgiydi soluduğum, aşktı ekmeğim, suyum
On sekizimde ya vardı ya yoktum…

Bir sevda masalıydı
Umutlarımın yandığı
Dağlarına haykırdığım
Bir sevda masalıydı…

On sekizimde ya vardım ya yoktum
Yitirdi savaşı, hançerlendi umudum
Bir hayat bitti önümde, güneşi unuttum
O ihaneti tanıdığımda henüz çocuktum
On sekizimde ya vardım ya yoktum

Oysa
Bir sevda masalıydım
Umutlarının yandığım
Dağlarına haykırdığım
Bir sevda masalıydı…

On sekizimde ya vardım ya yoktum
Yaşamayı böyle düşünmüyordum
Karanlıklarda böyle ürkek yürümeyecektim
Geceleri yıldızlar yağacaktı üzerime,
Haince hançerlendi umudum, kesildi soluğum
On sekizimde ya vardım ya yoktum

Oysa
Bir sevda masalıydı
Umutlarımın yandığı
Dağlarına haykırdığım
Bir sevda masalıydı…

On sekizimde ya vardım ya yoktum
Meğer bir sahte gülücüğe aldanmışım ben
Karanlığın kenarından ağır ağır yürürken
Kimsesiz sokaklarda köpekler bile halime gülerken
Bir satıcı sermayesini sille tokat döverken
Gece de tükendi tükeniyor derken
On sekizimde ya vardım ya yoktum…

Oysa
Bir sevda masalıydı
Umutlarımın yandığı
Dağlarına haykırdığım
Bir sevda masalıydı…

On sekizimde ya vardım ya yoktum
Bir karanlık çöktü gözlerime
Ezanlar "esselâtü hayrün minen nevm" derken
Bir yol açıldı sonsuza giden
Buyur eyledi bir ihtiyar adam ötelerden
"Hoş geldin oğul" dedi, “burası son durak”
Ve bir karanlık çöktü gözlerime
On sekizimde ya vardım ya yoktum…

Ve
Bir sevda masalıydı
Umutlarımın yandığı
Dağlarına haykırdığım
Bir sevda masalıydı…

29 ağustos 2005 – Adatepe
(“Şiir Gibi” adlı sesli kitabımdan.)