"Cennet anaların ayakları altındadır…"
Hazreti Muhammed (sav)

Toprağın misk ü amber
Ayakların cennet kokuyor anacığım…

Yine başım dumanlı
Yine gönlüm sevdalı
Yine en çok sevdiğim makam
Saba makamı
Yine sol yanımda sancı var
Bilirsin sen alışıksın bu halime
Zaten bir sen bilir
Bir sen anlarsın beni…

Elif-ba’mı yerleştirirken torbama
Saba makamını sen sevdirmiştin bana
Sabah ezanı okunur bu makamla demiştin
Erken kalkmalısın yavrucuğum
Güneş üstüne doğmamalı
Kişi aydınlığı ayakta karşılamalı
Ben seninle sevdim sabahı anacığım…

Karanlık yağmurlu gecelerde
Her şimşek çakışında
Sana kaçardım
Senin şefkatli kollarına sığınırdım…

Gözlerimden öperdin
Burnumu silerdin
İç çekişlerime
"Yavrum, canım"ların karışırdı
"Ağlama yavrucuğum
Ağlama çocuğum
Bak ben varım yanında" derdin…

Bir de böyle zamanlarımda
Gönlüme hüzün bastığında
Yüreğim sıkıştığında
Öyle rahat ağlardım ki
Senin kollarında…

Şimdi bitmiyor geceler
Dinmiyor yağmurlar
Çakan şimşekler
Yakıp kavuruyor içimi
Kaçıp kollarına sığınacağım kimsem yok
Neredesin, niye yoksun yanımda anacığım…

Benden çok mu sevdin kara toprağı
Cennette misin
Yanına gelsem
Yine beni kollarına alır mısın
Gözlerimden öper misin
"Yavrum, canım" der misin
Okşayıp sever misin?..

Benim cennetim sensin…

Toprağın misk ü amber
Ayakların cennet kokuyor anacığım…

25 Ocak 2006 – Adatepe
(“Şiir Gibi” adlı sesli kitabımdan.)