Yakmayın ve kesmeyin sahip çıkın ormana.
Her yıl yeni filizler, çoğalarak eşleşir.
Büyüsünde gelişsin, bir gün gelir harmana,
Çiçek açar dalları, yaprak yaprak süslenir.

Orman olsa kel olmaz, kasırgalı yel olmaz,
Suyu tutar kökleri, helân olmaz sel olmaz.
Bir gün işin düşerse; sana karşı el olmaz,
Bülbül öter dallarda karşılıklı seslenir.

O muhteşem filizler dönüşürler koyuya,
Şırıl şırıl pınarlar hayat verir doğaya,
Bu güzelim ağaçlar, huzur verir ovaya,
Kaval çalar çobanlar bir ağaca yaslanır

İlkbahar da yeşerir, son baharda allanır,
Deli rüzgâr estikçe, bütün dallar sallanır.
Arı toplar poleni, çiçeklerden ballanır,
Şarkı söyler vızıldar yeşilikten hoşlanır.

Zümrüt gibi kuşanmış, takmış başına tacı,
Gelin gibi süslenmiş, giyinmiş kardeş bacı,
Böyle güzel bir varlılık, yakılırsa çok acı...
Orman yakan cahiller bir gün gelir uslanır.

Çeşit çeşit ağaçlar, kısa uzun kalını,
Türlü renge boyamış hep süslemiş dalını,
Hayranlıkla seyrederdin yeşilini alını.
Toprak ana dostudur, hep onunla beslenir.

Kazım Özgür çok sever, hep doğaya hayrandır.
Ne harika manzara, her gün bana bayramdır.
Gelin piknik yapalım, huzur veren seyrandır,
Ateş düşse yanına hepsi yanar haşlanır…

{Kazım Özgür 02-Şubat–2009}