Birgün çeker giderim senden çok uzaklara
Hayatın rıhtımındayım, gemi çoktan hazır
Bir daha dönmem ben bu çilekeş sokaklara
Birgün çeker giderim, tayfalarım muntazır

Kaç defa geri döndüm, içimdeki rıhtımdan
Her gece vedâlaştım dostlarımla habersiz
Kaç defa ferağat ettim, tacım ile tahtımdan
Her gece vedâlaştım bedenimle hevessiz

Bu gidişin dönüşü yok kararım karardır
Veda da etmem geride kalan gölgelere
Varlık deryasında mevcudat dalgalardır
Ağımı atmam hakikat varken simgelere

Bıktım ben ayrılmaktan, hayale sarılmaktan
Şu kalbimde, binlerce hicrân darbeleri var
Bıktım ben, her gidenin peşinden ağlamaktan
Şu kalbimde, onların viran türbeleri var

Âlemdeki herşey sanmaki yerinde sâbit
Benim aradığım hiç değişmez bir hakikat
Her şeyden vazgeçerim onu bulduğum vakit
Şekva etmem üstüme çökse koca kâinat

Onu duydum içimde, vuslat şimdi bir anlık
Gece çıkarım yola, beklemem bu sabahı
Dev gibi karşıma dikilse câmid karanlık
Yırtarım pare pare, bekletmem o Allah‘ı

Kırık kalbin vârisiyim bu fâni dünyada
Ruhuma batmış parçaları, çıkaramadım
Bir hayalet gibiyim ben bu kısa rüyada
Ete kemiğe bürünmeyi başaramadım

Arkama hiç bakmadan gidiyorum bu gece
Yanıma aldığım tek şey kalbimdeki iman
Çözülsün artık varlığımdaki bu bilmece
Bunun tek anahtarı, galiba bu son liman

Bu gün ellerimle öldürdüm eski Soner‘i
Habbeyi kubbe yapmak artık mazide kaldı
O, dünyayı elinde sallayan bir serseri
Gözlerini kapayıp sır deryasına daldı

Ruhumu gözyaşlarımla yıkadım bu gece
Ayrılmadan önceki bu son gusul abdestim
Yeter artık gel! diyor hafif bir ses gizlice
Ayrılık vakti geldi, halatı çoktan kestim
Gidiyorum...

Dostlar…
Gölgeler…
Ve dünya


Soner Çağatay 23: 26 / 28.4.2010