Uyanırım birden biter uykular,
Başlar delirmeler, başlar korkular.
Sarar her yanımı sarmaşık gibi,
Korkular...İçimde burgu burgular...

Beynimin üstünü kaplayan duman,
Bir an düşünmeme vermiyor aman.
Sağımı solumu yıkıp dökerim,
Korkular üstüme geldiği zaman...

Düşmanım oldular geceler benim,
Gündüzler elbisem, geceler tenim.
Korkular peşimi bıraksa bile,
Dilim bir şüpheyi heceler benim...

İçimi kemiren azgın vesvese,
Sonunda ruhumu tıktı kafese.
Ey dilim sen çözül, aklım sen yetiş,
İsim ver meçhulden duyduğum sese...

Yediğim taş oldu içtiğim zehir,
Tesellim bir damla, korkular nehir...
Bağlandı bedenim prangalarla,
Dev bir hapishane şimdi tüm şehir...

Onlardan dertleri kaptım kapalı,
Huzura açılan yollar kapalı.
Ardımda geçtiğim şüpheli yollar,
Önümde korkular...Taşlı sopalı...

2007

ahmet turgut atlık