Doktor,
Canım çok yanıyor.
Onların canı var mı? doktor
Hiç yetim birini, fakir biri görünce yanıyor mu
Canları?
Doktor gözleri var mı?
Yok yok inandım doktor yok,
Daha yeni komşum
Kırk yıllık komşum
Yanımdan geçti bomboştu,
Bir ses dahi çıkmadı, doktor;
Görseydi Selam derdi
Nasılsın derdi, değil mi?

Duymuyorlar, çok iyi bildim
Ezanlar okunuyor
Allahu Ekber diyor.
Duysalardı;
İcabet edip secde ederlerdi değil mi?
Salat ederlerdi Peygambere
Destek olurlardı,
Yolunda yürümekti salat
Dille tekrar edilen nakarat değil.
Ya Fatiha ne diyor
Onu duydular mı hiç.
Hergün okunan
Onlarca kere:
Ancak sana ibadet eder
Ve ancak Senden yardım dileriz.
Bunu duyan bir kimsenin
Başka neye ihtiyacı var
Hiçbir boyunduruk vurulamaz böylesine.

Doktor,
Tamam hazırım
Al şu gönlümü yerinden
İyice döv Allah aşkına,
Muhabbet özü çıksın
Dök onu akan İslam pınarına
Tevhit denizine ulaşsın.

Sonra,
Buharlaşsın fitne ateşinde
Tüm kirleri yok olsun.
Rahmet Rahmet bulut olup
Tertemiz gönüllere yağsın
Tertemiz imanla ıslansın
Açılan gönüller.

O zaman,
Doktor bilirim ki dirilirim
Diriltirim değen her damlayla.
Haydi iç bu Rahmet denizinden
Tüm yürek gücünle söyle:
Lebbeyk Allahümme Lebbeyk
Lebbeyke lâ şerîke leke Lebbeyk
İnnel hamde venniğmete
Lekevel Mülk Lâ şerîke lek

’Buyur Allah’ım
işte kapına geldim, buradayım.
Senin eşin ve benzerin yoktur.
Bütün hamdler ve şükürler yalnızca sanadır. ’

(Ağustos 2010 İstanbul)