Gidenlerin hüzün dolduğu limanlardan
Gelenlerin ah çekerek andığı hatıralardan
Yok sayılan umutların sığındığı karanlıklardan
Şairin sarı gök, sarı yapraklı sayfalarından
Hep sessiz gemiler geçer hasret ufuklarından
Anlatmak istesem de, anlatamam

Ah sardunyam..



Tatlı bir rüzgarımın bile kalmadığı
Yüreğimin yaktığı ateşte soluk aldığı
Bir çığlıkla yol alıyor ömrümün virajları
Nihayetsiz bir siyahlığın tan yeri donuk
Bir yakamoz arayan gözlerimin ağlaklığı
Yine başlıyor dönüşsüz yolculuk

Çare ne mümkün, adı yalnızlık



Hüzünler büyüten aşkla dol kalbim
O bilir mi acep bile demeden
Mekik mekik yol çeken gurbet akşamlarında
İs kokan hıçkırıklara benzer sessizlik



Bir ressam
Bir şair
Bir sanatkar
Edasıyla
En asil hislerle
Seveceksen sev ey yüreğim
Mağrur ve dağlara karşı direnen
Geceye karşı söylenen
Duman duman türkülerimde tüten

Seni kolay kolay tüketemem



Sense

Unut, unut istersen
Giderken ardımdan salladığın mendilime katmersen
Dramatik romanlar gibi, aşkı baştan kaybedersen
Sebepleri hep aynıdır, heyhat
Aynı sevdayı başkalarında bulurum dersen
Söyle gitmeden
Ah sen...

Ne dersen...


HAZAN...