Sana sevmeyi öğrettim yavrum
Dünyaya geldiğin günden beri
Ellerimde umutlar topladım sana
Çiçek çiçek nergisler sergisi



Sana paylaşmayı öğrettim yavrum
Bir dilim ekmeğin kalsa bile
Gözü yaşlı nicelere
Özveri ve içtenlikle



Sana sen olmayı öğrettim yavrum
Acımasız dönen çarkın içinde
Dik durmayı her daim
Emin ve çelik yürekle



Sana duyguları öğrettim yavrum
Bir kase çorbayı bulamayanları
Elindekilerle onlara koşmayı
Onlar aç yatarken uyumamayı



Sana destek oldum yerine göre
Sonra kanatlarını açmayı cesaretle
Hazır olmalısın yaşamın getirdiklerine
Haydi koş, koş ideallerine



Sana aşkı da öğrettim bir anlamda
Severken yüz üstü bırakma
Ümit verip kimsenin kalbiyle oynama
Aşk lay lay lom olmamalı ulu orta



İşte yıllar sonra eserimi görüyorum
Seninle hep gurur duyuyorum
Lakin unuttum sana en önemli gerçeği söylemeyi
Affet beni, öğretmemişim sana kini, nefreti



İlk defa bugün susturamadım yüreğimi
Endişe dolu bakan o pür-pak gözlerini
Anne dedin bana neden öğretmedin
Neden bana hep sev dedin
Dünya hissiz insanların arenası demedin.



Şimdi hüzünler veriyor dünya sana
Nefret dolu bir yığın acımasız arasında
Sevgi diliyorsun, duygu diliyorsun yarınlara
Affet beni yavrum bilemedim
Bilemedim, lütfen beni bağışla...


HAZAN..