Bir mendildi sadece bana gönderdigin,
Etrafında beyaz oyalar vardı.
Kan kırmızsı bir mendil,
Oyalarki nakış nakış örmuştü sevdayı.
Hoyrat bir türkünün acsı sanki içimden kaybolmuştu.
Onu katlayıp kalbime koymuştum.
Nerden karşıma çıkmıştın ansızın,
Fırtına misalı savurmuştun benligimi.
Sevdalarımı açık denizlerden toplamıştım.
Kah yaralı kah topal.

Sanki bir sonbahar mevsimiydı ömrümün,
Tüm yaprakları dökülmüş.
Ayazında kalmışım sanki şubatın,
Donuyorcasına titrek bedenim.
Sen bir bahar müjdecisi cemremiydin,
Bedenimin, ruhumun özlemlerimin.
Düştükçe içimi ısıtan can veren.
Hoyrat akşamlarında gülümseten.
Kah efkarlı kah dertli.

Yükledim artık bu limandan sevdalarımı bir gemiye,
Tutunmak istiyorum dalgalar bırakmasada.
Yeni bir ufka doğru yol alıyorum,
Yeni bir günde senle beraber.
Özlemlerim dinmeli sevdalarım sende kalmalı.
Bir gemi daha yanmamalı bu limanda
Yanmamalı sevdalarım.
Sen yanımda olmalısın açık denizlerde.
Aslı ile kerem misali.
Kah kor ateşte kah küllerde.


Sanki bir çocuksu sevgiydi aşkımız,
Bazan dargın bazen barışık;
Solgundu sevdamızın renkleri.
Sensiz tüm saatlerde.
Günler haftaları acımasızca kovalarken,
Ben hep peşinden baka kaldım.
Gelemedim gel dedigin günler bile.
Bir sevdaya bir sevgiye tutsak kaldım,
Tutsak kaldım gözlerindeki yaşlara,
Kah gündüzlerde kah gecelerde.....

Şair cengiz yılmaz2009