Zamanın kerpiç evlerini yapıyordu yalnızlık
bedenindeki matemin her zerresine topraklar süzülüyordu..
isanın minferi düşmüştü karanlığın embriyosuna
çarmıha dikilmesine milat kala;
damarlarından çığlıklar yükseliyordu göğe..


gecenin soğuk sarhoşluğu boğmuştu göğsündeki soğuk teri
akıp gitmişti bedeninden, aşk kokan yatağına doğru
çiğ bozumu karların yalnızlığından;
şaraplar çıkarıyordu yalnız kadın
kirpiklerindeki dokuların hırsızlığına şahit olmuştu beyin hücreleri
ayçiçek tarlalarında uyanıyordu hergün..
çevresinde alevlerin çığlıklarından yapılmış urganlar
başında hafif bi ağrı
ama yüzünde hala aynı gülümseme..


kayıp çerçevelerin soluk yüzlerine bakıyorum hergün
ordaki manzaramın seyirinde kaybolan..
-uzakta sahilde ajda pekkanın "boş sokakları" uğulduyordu yürüdüğüm kıyıda bunları düşünürken..

"kapandı pencerem,şarkım sustu
artık o kalbimde çalıyordu
o eski hislerim tekrar coştu
fakat ne yazıkki sokak boştu"


hadi bi sigara yakalım beraber geçmişin sızısına kanıp..
biram elimde sahilde bağdaş kurmuş geçmişin sureti yüzüme çarpıyor bugün
huzurla!!!!!


yazan:Gözde AKAR
ondokuzağustos 2010
23:44