Yer hiç bu kadar devingen değildi,
Altında binlerce arzın askerleri
Vuruyordu yeryüzüne, anla ey insan
Bastığın toprak Allah istemedikçe
Yerinde durmayacak.

Sarsıldı ev, yol, ağaç, böcek, insan...
Emir gelmişti, her şeyi veren Allah
Kırk beş saniyede isterse alır
Hükmün Tek sahibi Aziz ve Hakim Allah’tır.

Neydi bunca kişinin günahı
Acaba herkes suçundan mı düçar oldu.
Bu uyarı günahkar kullara mı bir;
Yoksa,
Kendi küçük cemaattine dinini hapsetmiş
İyiliği emredin, kötülükten sakındırın emrini
Bir kenara atmış,
Sözüm ona dindar azınlığa mı?

Daha neler say ki bitmez sorumlu olan
Güzelim ovaları talan eden,
Rant için yumuşak zeminlere binalar dikenler
Allah’ın koyduğu kanunları
Yeryüzünde deprem adını alan ayeti görmezden gelen
Mala sahip olmayan, malın sahip oldukları.

Ne kadar çok hatamız var,
Acaba unutmayacağımız dediğimiz şey
Adalet mülkün temelidir,
Ne zaman mazlumun sesi duyulmaz
Zalime payeler verilir,
Ahlaklı gözden ırak kalır
Tüm erdemsizlikler yayılır
Baş tacı edilirse
O zaman bekle;
7,4 şiddetinde nasıl sarsılır toplum,
Hayır her zaman yıkılmaz koca binalar
Asıl yıkılış içte başlar.

Yıkılan binalar, yollar yapılır
Temiz bir hayat içinde gidenin
Varacağı yer cennettir.
Lakin, ahlaken,
İslamın yolundan çıkan
Kirlenen ruhunu arıtmayanı ne kurtarır;
Güç, para, şehvet, asabiyet, say sayabildiğin kadar
Tüm şeytani olan duygular
Ebedi yıkar insanı
Asıl zelzele
İnsanın Ahlakını yıkandır.

(Ağustos 2010 İstanbul)