bir nefes uzağımda kalırsan eğer
kirli eller avuçlamasın bilge yüzünü
seni kadın/ım yapan nefsinin asaletince
eteğini diz kapaklarına zincirle
yeminimizin mahşere uzanan
mühürlü kudretince



//..bir şey söylemiş olmak için söylemiyorum
içini soluğunla şişirmiş yelkenim ben
efil efil sana geliyorum..//



hiddeti içimi talan eden bir nevâdır bu sevda
geceye küskün günebakanımsın sen
ağaran şafak sabaha el vermeden açma gözlerini
başını güneşe ben kaldıracağım
geç kalan göçmen kuşların masallarına da inanma
yedi iklimin rengini saçına ben taç yapacağım



kimseleri hakem kılamam ki bu kutsal savaşıma
ezele kınalı küçük ellerini sadece ben öptüm gülüm
bu zilletin ömrümüzü besleyeceği zamanlar da gelecek mutlaka
kulağına doldurduğum ezgiler
ezberim değil/dir
sevdiğin şarkıları kirpiklerine asarken
kıvrılan dudağına leke kalan iz benim/dir



firak;
bir yalandan öte söz değildir sözlüğümde artık
beklemek yaşam biçimim oldu zaten
sorgulandıkça bu aşkın sanıklığında
keşfettiğim tek harika sendin dedim
ve g/özlerine gizlendim
indikçe feleğin tokmağı çiğerlerime
tüm itiraflarımda
hep senin adınla beraber
kendimi ele verdim



Faruk Civelek