Sevdanın kavmi değmişti
ellerine bakan gün doğumuyla
bir düştün gülüşlerde
kucak açmış
ıssız ve
zamansızca...

....


İnançlarınla bir yoldu sanki
tüm bıkmışlıklara
başka bir teması olmuştu
rüzgarla, tenin...

....


Kaç yazar ki?
Bunca yıl ki küflenmiş
aşk tezlerini yıkma ihtimalime
direniş
ve nasılda özlemiş
kara gözlerin,uzun kirpiklerimi okşamayı...

....


uzunca zaman kadar ki
tanımadığın suretimi
şimdi gölgelerimiz
karışmakta, bilindik bir dokunuş gibi...

....


Ne kırılmışlıkları barındırdım
bir bilsen
tüm illegal sevmeler
bana yazılmıştı sanki
hecelerimin karanlığında
ört bas olurdu ruhum...

....


Parmak uçlarım, ruhuna haps olmuştu
değerdi geceye tenim oysa
ızdıraplarım yokluğunun
grimsi tadınaydı...

....


Sanaydı üstü tozlanmış duygular
silikti yüzüm
tortularını arar olmuştu
bedenim
uykularımdı ardında olan
ıssızlığımın...

....


Rüzgarın fısıldayışıydı
adımların
şimdi sen olan her anım
emsalsiz...



yasemin şen