İnletirsin gönlümü, hasretle yıllar yılı,
Yoksa sen bu bağrımı, taş mıdır sanıyorsun?
O yeşil gözlerini, gördüğüm gün sayılı,
Yoksa sen bu derdimi, düş müdür sanıyorsun?

Yalnızlık girdabına, dalıp dalıp giderim,
Belki duyarsın diye, feryat-figan ederim.
Sardı tüm benliğimi, günden güne kederim,
Yoksa sen dert küpünü, baş mıdır sanıyorsun?

O kadar doldurdu ki, hasretin beni gamla,
Hak’tan sabır dilerim, arşa çıkan nidamla.
Bin bir hüznü gösterir, gözden düsen her damla,
Yoksa sen bu damlalar, yaş mıdır sanıyorsun?

Bir gün vuslat eline, varmayı diler gönül,
Kollarımı beline, sarmayı diler gönül.
Muhabbetin seline, girmeyi diler gönül,
Yoksa sen bu fikrimi, boş mudur sanıyorsun?

Gayri benim her günüm, özleminden ibaret,
Sensiz gülmem imkânsız, gel bana itibar et.
Senden vuslattan yana, gelmedikçe işaret,
Yoksa sen bu yediğim, aş mıdır sanıyorsun?

Hani bülbül gül için, yanar da döner küle,
Gönlüm de senin için, katlanır her müşküle.
Gayri nasıl konarım, söyle başka bir dala?
Yoksa sen bu gönlümü, kuş mudur sanıyorsun?


Veli BOSTANCI