Seksen yıllık ömür bitti.
İyisiyle,kötüsüyle, yaşadıkları;
Eşi,kardeşleri,
Beş evladı,gelinleri ve sekiz torunu,
Ardında gözü yaşlı ama;
Dimdik ayakta bırakarak gitti.

Mehmet Meydan;
Eğitmendi,öğretmendi,
Binlerce öğrencisi,
Kimbilir nerelerde,kimleri yöneten,
Binlerce öğrenci boynu bükük kaldı.

Babamızdı,arkadaşımızdı,canımızdı.
Karlı bir kış gününde yüzlerce insanın,
İyi bilirdik,hakkımız helal sesleri ile,
Omuzlarda yarışarak taşınıp,
Bir kürek de biz atalım telaşı ile,
Toprağın kucağına bırakılarak gitti.

Sertti bir kaya gibi.
Hayır dediğine,evet dediği görülmemişti.
Kuralları vardı asla aşılamayan,
Gerçek bir Atatürk’çü,
Gerçek bir dindardı.

O yok artık aramızda.
O yok artık soframızda.
Şimdi bize düşen onun ardından,
Bölünmeden,parçalanmadan,
Aynı sevgi,saygı ve bütünlükle
Hayata devam etmek.
Nesiller boyu Meydan soyadını,
Aynı şeref ve doğrulukla taşımak.
O’nu yerinde rahat ettirmek.

Sana söz Babam,
Ben müsaade etmeyeceğim.
Hiç kimsenin bu yaşlı çınarın ardından,
Eğilip,bükülmesine,
Ben müsaade etmeyeceğim.
Hiç kimsenin annemi üzmesine,
Sen rahat uyu canım benim.
O bize emanet,
O bize senden emanet..

Aynur Meydan