Gözlerimi gözlerine dikerdim,
Sevecendin sıcaktın.
Biliyordum gözlerime yasaktın…
Hani güneşe bakarsın,
Işıl ışıldır, gözlerini alır,
Hani yakar ya tenini,
O kadar yanarsında sıcağında
Yine de kalırsın ısınamayan suya inat…
Su kıskanır seni,
Çünkü her yağmurda güneş gider
Ve her aydınlıkta yağmur diner…
Güneşim olmuştun,
Senin ışığında kaldım,
Senin sıcağında yandım,
Kıskandılar çekemediler…
Herkese inatken,
Asi bir çığlığın sesi ve özgür ışığımızı,
Bir yağmur küstürdü…
Ne yağmuru görür oldum,
Ne güneşi.
En körlüklerimde bile seni görmek isterken,
Şimdi en körümden daha kör olmalıymışım,
Bırakmıyorlar ki seni göreyim,
Sana her şeyden daha yasakmışım…
Sesini dinlerken ırmak kesilirdi sözlerin,
Akardı içime ılık ılık.
Hani gece yıldızlarla konuşursun,
Sonra cevap verdiklerini var sayıp dinlersin,
İşte bende en suskunluklarımda seni dinledim.
Çünkü senin en suskunluğun “Seni Seviyorum” derdi hep,
Artık suskunluklarında da susturacaklarmış seni.
Dedim susturmayın canımı,
En iyisi alın kulaklarımı…
Hani konuşurdum,
Yüreğimin perdelerini çeker,
Yalnız seninle baş başa kalırdım.
Bizi izleyen insanlara inat bitkiydik,
Ve bitkilere inat İnsan;
Ne insanlar bizim gibi sevebilir,
Ne bitkiler bizim gibi umursamaz olurlar.
Şimdi…
Şimdi ise bırakmıyorlarmış gülüm.
Dağlara yağan karların erimesi gibi,
Eriteceklermiş sesimi.
Demişler sana duymayacaksın sesini;
Bildim;
Benim gülüm sessizken de duyar beni,
EN İYİSİ;
KESİN BENİM DİLİMİ…

“Senin Uğruna”
Şiirime değerli yorumları ile katkıda bulunan Hayrunisa Hanımefendiye (Siyah Gecem) teşekkürler ediyorum..
"YOLCULUK BAŞLIYOORRR.bEKLE BENİ İZMİR SENİ ÖZLEDİİİİMMM...."