yüzüme sürdüm
en acı yanlarımı

bir çocuk öldü içimde
ah’ı Fırat’a düştü.

kemirgen dişlerine düştüm hayatın
sen dicle oldun
ben ganj
kutsallıklar adına yıkandılar
günahlar bize düştü

üşüdük öylece
titrek mum hayallerine sığındık
çoğaldık yandıkça
eridik...


göçlerden söz ettiler
dinledik
aç kaldık
dilenmedik

didindik,
zirvelere kar taşıdık
dağlar ululandı
biz eteklerinde
süründük.

kimseler bilmedi
bizi
hikayemizi.
sustuk,
masallar büyüdü içimizde
yolumuz Kaf dağına düştü
gülüştük.

orman olduk
asırlık çam
ceviz
gövdemize yılları çizdik
çürüdük
devrilmedik.

seslendik;

anların koynunda süt emdik
esmerdik
yağızdık
sevgiydik

şakağımıza ağrılar saplandı
dost dedik
yar dedik
inledik.

eleşkirtte
pusuya yattılar
biz neydik...


şimdi
şiirlerin sesi kısılır mı diyorsun
şair
bir suskunun hamalıysa
dişleriyle kazır toprağı
hasat zamanı gelir

nice sürgün sevdanın hamalıyız biz

sen Medine’ye hicret
sen Mekke

ben hayber de zaferim
ve eritre