İçimdeki ölüyü tutuyorum
Bir Salı gecesi henüz gün doğmadan
Ve bir şafak vakti sesleniyorum
Denizler yıkasın bedenimi
Sonsuzluğa selam taşısın martılar
Çocuklar gülüşsün aralarında
Bir minik fıkra gibi düşeyim masum dillerinden.

Sonsuzluğa uzanıyorum
Tutarak bütün gözleri perçeminden
Ahlar yakıyorum ahlar üstüne
Bir nice mazlumların lisanından
Kelimeler oluyorum şairlerin nefeslerine
Bir tek harf kalıncaya dek soyunuyorum
Yüreğim gılgamış destanı.

Bir garip yel oluyorum
Tutuşup özlemin sonsuzluğundan
Yalnızlığa esiyorum-insanlık kadar eski
İçimde henüz yaprakları kurumamış çınar
Söğütler yıkıyorum dalları zümrüt
Çıplak dere kadar asil
Konuyorum bir gül bahçesine
Kokusu gülden ziyade.

Geceleri atıyorum tutarak simsiyah ellerinden
Her yanım apaydınlık –her yanım can
Ellerim yüzüm bakışlarım gündüz
Bir nur oluyorum ruhuma benzer..
Kendi dizelerimde kayboluyorum
Şiirden habersiz..
Kılıçtan keskin..


03/ağustos..İstanbul