Düşüncesi karanlığa;
Işık tutana ne mutlu.
Şu dünyada bir anlığa;
Işık tutana ne mutlu.

Dönüşürken gece tana,
Hayat verir türlü cana.
Karanlıkta kalan yana;
Işık tutana ne mutlu.

Düşenler gerçek izine,
Ayna tutar her gizine.
Aşkla sevgi denizine;
Işık tutana ne mutlu.

Her kapıyı bilgi açar,
Bilmeyenler kalır naçar.
Karanlıklar çiçek açar,
Işık tutana ne mutlu.

Çiçekten bal yapan arı;
Aşkla bekler ilkbaharı.
Bol eylerken hazla darı;
Işık tutana ne mutlu.

Güzel söze dost anıktır,
Güzelliğe Hak tanıktır.
Aydın gönül hep yanıktır,
Işık tutana ne mutlu.

Hak sendedir değil ırak,
Sendekini sende bırak.
Bir kâmile olup çırak;
Işık tutana ne mutlu.

Ol sevgiyi verenlerden,
Dost gülünü derenlerden.
Bir gerçeğe erenlerden;
Işık tutana ne mutlu.

Gel insana tutma kini,
Ne olursa olsun dini.
Herkesin var bir ekini,
Işık tutana ne mutlu.

Hakk’ı seven canlar ile,
Ne dilersen O’ndan dile.
Eş koşup da çekme çile,
Işık tutana ne mutlu.

Bir garibe vurmayasın,
Cana tuzak kurmayasın.
Candan ayrı durmayasın,
Işık tutana ne mutlu.

Aradığın özündedir,
Gören gönül gözündedir.
Dört kitabın sözündedir,
Işık tutana ne mutlu.

Gök mavidir toprak haki,
Doğruluktur kalan baki.
Hak yiyenden olmaz saki,
Işık tutana ne mutlu.

Sahiptendir insan tine,
Güzel söyle gıybetine.
Canın dostluk niyetine;
Işık tutana ne mutlu.

Yanmasın su ver ki cana,
Karıştırma zehri kana.
Serçeşmeden kana kana;
Işık tutana ne mutlu.

Hakk’ı cemde ananlara,
Demden içip kananlara.
Aşk oduna yananlara;
Işık tutana ne mutlu.

Uyan behey gafil uyan!
Olma kanı kanla yuyan.
İnsanlığa sevgi duyan;
Işık tutana ne mutlu.

Feyzi söyler kâmil başı,
Doğru yolda geçti yaşı.
Anarken Hacı Bektaş’ı;
Işık tutana ne mutlu.