Unutmuştum seni büsbütün
Ta.. çocukluğumdan kalma bir yara izi gibi…

Bulutlara kördüğüm salıncaklar bağlamış,
Gönlümü,
Mavi iklimlerin,
Kristal köşklerinde eyliyordum
Unutmuştum seni …


Sirilanka’da yaşayan beyaz karıncaların biyolojisini
Vişne çürüğü kadifeler üzerine,
Halay çekercesine nasıl dizildiklerini,
Madagaskar’da kişi başına düşen,
Yıllık patates tüketim miktarını,
Ne kadar düşünüyordumsa
Seni de
O kadar işte...


Yılların ötesini,
Denizlerin,
Gökyüzünün,
Ayışığının,
Yıldızların,
Zamanın ötesini,
Senden daha çok düşünüyordum belki de…
Unutmuştum seni…


Açlıktan ve hastalıktan eriyen,
Afrika’nın kara mucuk çocuğunu,
Somali’deki kabile çatışmalarını,
Dünyadaki savaşların sonunu,
Para babalarının,
Silah tüccarlarının,
Tin’sizlerin ve dinsizlerin oynadığı,
Bu kirli oyunu
Senden daha fazla düşünüyordum…


Fildişi Sahilleri’nde yaşayan,
Deniz kaplumbağalarının popülasyonunu,
Soyu tükenmekte olan, sevimli pandaları
Şaşkınlıkları ve çaresizlikleri,
Gözlerindeki şehla bakışlarına ilmeklenip
Hunharca katledilen fokları,
Kırmızı denizlerde hançerlenen balinaları,
Ve bunların ekolojideki önemini,
Senden fazla düşünüyordum belki de
Unutmuştum seni...


Büsbütün unutmuştum seni...
Geçen gece
Akdeniz kıyısında bir köhne meyhanede
Bilmem kaçıncı kadehimi
Şerefine kaldırıp yudumlarken
Bir yandan da
Dalga dalga rıhtımına vuruyordu beynimin,
Mazime düğümlenen,
Hüzünbaz kederlerim...
Ömrümün özet görüntüleri geçiyordu,
Beynimin dev ekranından
An an...


Kurgu ve montajdan sorumlu hücrelerim
Aslında her zerresi sen olan hücrelerim
Seni de eklemişler görüntülere.
İstemesem de...


Aklıma geldin birden!
Baktım, aslında hareketimiz aşkaymış ama
Şeytanın niyeti başkaymış….
Hakem, ikimize de sarı kart göstermiş...
Bilirsin, sarı hüzündür aşkta!


‘’Aşksa;
Sevmektir...
Durmadan,
Nefes alırcasına sevmek...
Güzel…çok güzel…
Fakat bir o kadar da güç...
Ama ne olursa olsun;
Boş yere harcanmış
Bin ömre bedel’’
……

Sonra…
Sonra şarkıcı kadın geldi masama
‘Fikrimin ince gülü’nü istedim
Çok güzel söyledi galiba!
Sarışındı galiba!
Güzeldi...

‘VURGUN’u söylettim ardından…

‘’ Ne kadar zulmetsen, ah etmem sana
Her iki cihanda, gül kana kana
Seninle cehennem, ödüldür bana
Sensiz cennet bile, sürgün sayılır’’

İyi söyleyemedi
Hoşuma gitmedi galiba!
Başka masalara gitti…


Aradan aylar geçti
Aradan yıllar geçti
Hükümet değişti
Ama ben değişmedim galiba!
Ben yine
Hep aynı telden...

Ben yine
Eski ‘Ben’e denden...
Dünkünün,
Dünkümün aynı...

İskenderun, 16 Temmuz 1996
Ali ASAFOĞULLARI