aslında yanlış biliyorlar,
gıpta ile baktıkları bu koca adam,
risklerden kale yapmaya çalışıyor.
kimsenin suçu değil bu bakış açısı.
güzel olan herşey sevilir.
uğruna neler yapılmazki.
ama sen sakın söyleme,
yanlız kaldığımzda ağladığımı.
içimde büyüyen eyvahları,
sakın söyleme olurmu.
tutunduğum dalsız ağaçlara,
bi şey anlatamıyorum.
sırtlayıp götüremiyorum.
hele hele çekip hiç gidemiyorum.
aslında yanlış biliyorlar,
hayatım ne kadar ince bir çizgi.
sonunu düşünmeden attığım adımların,
başlangıcına dönemiyorum.
yol bitmiyor, geri dönülmüyor.
lütfen kimseye söyleme ağladığımı.
koca bedenimdeki tek dal bu belkide.
birde denizin görkemli yansıması.
beni daha iyi anlıyor dalgalar.
ağladığımıda saklıyorlar söylemeden.
adım atmanın şehveti kalmadı içimde.
kulaç atmak geliyor yüreğimden.
bir bakıyorum her yer deniz.
gemiler ödemiş borçlarını.
demir alan gidiyor.
gemi oluyorum bazen.
kulaçlar fırlıyor yüreğimden.
kendime tembihledim.
ağladığımı kimseye söylemeyeceğim.