Hasret dedim, özlemek dedim, bekledim ve bekledim..
O kadar çok şiir yazılmıştı ki sana
Hasretten eskitilen prangalar
Sonsuza kadar bitmeyen bekleyişler
Söylenmiş şarkılar, yazılmış ağıtlar ve türküler..
Bense üşüyordum sadece
Düşen yağmurun her damlasıyla canlanıyor
Güneşin her doğmasıyla yeniden ölüyordum
Gökkuşağının rengindeki hayallerim
Siyah beyaz ekranda gösterilen filmlere dönüyordu
Yeşil bir yapraktı hayat sanki
Dalımdan düşüyordum, kuruyordum..
Eriyen her kar tanesinin sekline bürünüyordu aşk
Bütün sıcakları yuvarlıyorduk uçurumdan
Erimesin, bitmesin, bizden gitmesin diye
Bazen dağları deliyorduk, bazen çığlık çığlığa susuyorduk
Kaç kişiydik? Kimler vardı?
Maskeli bir baloda bütün kuklalar etrafımı sardı
GÖzlerim kararttım aşka
Kayboldum karanlığında
Beyazda başlayıp siyahta bitermiş ya aşk hani
Simsiyah oldum, gözlerim mi kapalı, kör müyüm?
Bu gözler, kan çanağına bürünmüş gözler mi gördüğüm?
Gel, ne olur bana gel, ben bitmeden
Ben gitmeden
Ben susmadan
Ve isyanlarda olmadan
Yapayalnız kalmadan
İstanbul ol gel..