Birkaç dokunuş kadar sessiz ve o olmayınca bir sokak köpeği kadar kimsesiz
Aç, açıkta, soğuk, üşümüş, titremiş
Ağlamaktan gözleri kan çanağı kesilmiş
Ve bir o kadar kuytularda, karanlık, ıslak ve yaşamaktan ümitsiz
Varlığın bir kelebek dokunuşu kadar hafif
Ve yokluğunda çıkar ortaya yerçekiminin etkisi.
Kal demek için açılmış dudaklar birleşmiş tekrar
Uzattığım elim tutulmamış, gözlerime hiç bakılmamış
Hala bakire duygularım, kilit vurulmuş kutunun kapağı hiç açılmamış
Zincirlerle bağlı ayaklarım, jiletten bir gece.
Ve sevgilim bu satırlar duygularıma son hece
Başarısızlığa alışmış kalbim yapmış yine yapacağını
Ve bu kulun anlatamamış yine aşkını
Başlangıcı ve sonu olmayan bir aşkım var benim
Bir uçurtmayken gökyüzünde süzülen, iplerimi ona ben verdim
Benim olan tek şey, bakirenim senin, seninim, senin
Bu ruhum, köşe kapmacada dışarda kalmaya mahkum
Tırmanırken bir ağaca, dolaşırken avare sokaklarda, hala yaramaz bir çocuğum
Bir pamuk şekerle kanarım sana, bir cikletin aromasında sana tekrar tekrar aşık olurum
Erkeğim, ben savaş meydanlarında yaydan çıkmış bir okum
Yeşilken, kurudum, yontuldum, bir çantaya konuldum
Ve inan vuracağım kişiden önce ben vuruldum
Yani vurgunum sana tutkunum sana aşığım sana
Ver elini sevgilim, ulaşalım artık yıldızlara..