Ben yatıyorum uzaklara.

Sense ırak diyarlara...

Yatıyorum ıssız - kirli sokaklara,

Yatıyorum susuz kalmış tozdan topraklara.

Şu boşlukta asılı gecenin karanlığına,

Günsüz pırıltılı naçizane kayan nura...



@- Yeter gönlüm, içim kalktı!



Gökte taşlar gezegenlere de çarpıyor,

Yaklaştıkça dayanılmaz yüke bindiği

Yıldızlar da bir birine.

Öyle karanlıklar var ki kendini bile yok ediyor.

Canlı ruh kabir azabını yaşıyor burada.



@- Gönüller çektikçe saflaşır çaylak.

- O öyle değil işte. Bak senin için usta:



Aradığın, ipi salınmış itlerle anasız kalmış enikler birse

Karanlık rüyaların bilinmeyen yerlerinde bir sese kulak vermişsen

Çalıların arasında gizlenmiş bir gebeye göz dikmişsen

Artık hangisi hasret hangisi gözü aydın bir yalnızlık bilebilir misin?

İçinde yavaş yavaş ölen,

Böyle bir canlıya gebeysen

Ortak yürek - tek mirasçısıysan

Hatta onu bile unutmuşsan.


@ Öyle değil, öyle değil o!



*-Karşı cephede unutulan bir gömün varsa

En sevilenin mezarına bırakmaya çiçeğin kalmamışsa

Başka alemlerin bam başka tasaları sarmışsa dört bir yanını

Bil ki sonuda kaybetmişsindir güzel ustam.

Bu elle şu el arasındaki dokunuş farkı da bu işte!


@ Öyleyse hangisi ben!?


...............................................25.03.’10..............
.........................................05:12........................
........................sevgili - ustaya..............................
...............kaybetmeyi tercih edenlere armağan.....................
.......................................................UTK............
Bu şiir 29 Temmuz 2010, Perşembe www.marmaristime.com�da yayımlanmıştır.