Şimdi denizler yanıyor,
Ateşin aciz öfkesinde
Kurban,
Kanatları ölüme bulanmış
Masum canlılar…

Ürküten ağıtlar dökülüyor pelikanın göz kapaklarından
Dağılan bütünlüğün son yargısı
İzafı düşünümlere takılıyor
Evrimsel yalnızlığında insan
Sarhoş,
Sarılıyor yeniden hatalarına…




Denetlenmiş yağmur ayinlerinde eller ters dönüyor
Tanrının kör kulları
Dilsiz yüreklerinin ezber dualarında
Kusursuzluğu arıyorlar
Varolmanın töresel kanunları
Maskeli,
Mahrem düzeneğinde tutsaklaşıyor…




Her bir adam dirilme töreninde bir dişi günah veriyor
Oysa biz hiç ölmemiştik böylesine daha önce
Uyumsuzluğun baştan çıkaran afişte düzeninde
Kalpazan ihanetleri dökülüyor
Tek bir çivi bile vurmadan
Yıkılıyor hayat abidesi

Kim fark etti?
Kral kendi krallığında yenilgi sarhoşu bi haber
Kaybeden hep insan
Kaybolan insan…

YILDIZ