Başka bir şehir ol, yeniden doğ en bakir kıyılarda;
Umutsuzluğa, imkansızlığa çarpsa da ellerin,
Sen gökkuşağı renklerinde sarıl yaşama...
Sefil kaçışlar, zavallı saklanışlar olmasın aklında,
Ne yaz, ne de kış biriktir avuçlarında...

Ölmek ayıptır, sımsıkı tut yaşamın elinden
Unutma ki; kıyıya yanaşan gemilerden,
Otogara giren otobüslerden
Yeni yolcular inecek,
Yeni kültürler dökülecek şehrinin göbeğine...
Böylece kimsesiz yüzlerden kurtulacak,
Tek merkezde toplanacak kaderin;
Sen en güzel, sen en iyi
Ve sen en kusursuz olacaksın kalabalık içinde...

Bir ateş yanacak şehrinin en orta yerinde.
Ebedi ve şifa veren küller yayılacak hayatların üstüne
Bir anda soğuyacak tüm kirli hüzünler
Tıpkı senin hayata soğuduğun gibi!..

Muhteşem görüntüler ve çılgın eğlenceler
Kekremsi bir tat bırakarak geçecek dudağından.
Yeniden koklamak isteyeceksin yaşamı
Ama, boşluğu doldurma çabası içinde
Acıyla gerilecek yüz kasların
Ve yeniden uyanacaksın içindeki yabancıya
Yeniden başlayacaksın yarım kalan şarkını söylemeye...

Kim bilir,
Eksik ve yanlış sevmelerin gelecek aklına,
Beynin geldiği şehre dönmek isteyecek
Kalbin başka duraklarda mola verecek;
Belki de yorgun pişmanlıklarla sarılacak dört bir yanın
Ama aldırma!
Küçük ölümler unutulacak,
Odana düşen ay ışığıyla gecelerin büyüyecek
Ve gözlerin en aydınlık,
En parlak bir sabaha uyanacak

Korkma!
Bir kez daha canlanmayacak utandığın geçmişin!..

Ankara
23.07.2010
Rukiye Çelik