Acı, hüzün
Dert, tasa, hasret
Ne kadar inciten acıtan duygu varsa
İnsan o kadar insan
İnsan aciz, zayıf, kimsesiz
Olduğunu bildiğin an başlarsın.
Ve yüreğini yaslamak ister
Gözlerinden akan pınarlar temizler biriken acıyı
Ağlarsın...

Sıcaktı içim
Bir yangının közleri duruyordu
Ne kadar günahım varsa yanmış
Ve kibir üreten,
Bencil yanım
Zayıf, çıplak çaresiz
Boş gözlerle izlemekte
Korkak ve sefil halde.

Böyle bir halde
Açtım ellerimi
Ya Rab,
Yokluktan var ettiğin
İki damla canım
Hüzün ateşinde kavruldum,
Sen ki en güzel terbiye eden
Gönlümü kamele erdirensin.
Ya Rab,
Bizleri kendi bencil zalim
Nefsin ve şeytanın eline bırakma
Nankör kulların karşında
Dik duran
Sana karşı haddini bilen
Şu alemde bir zerre bile olmadığını
Yaşamıyla söyleyen
İnsanlardan eyle
Amin, Amin, Amin

(Temmuz 2010 İstanbul)