Bilenler ve o devri yaşayanlar hatırlayacaktır ki 1987 yılının 6 Eylül’ünde Zincirbozan mağduru, mahzunu ve mahpusluları olarak siyasi yasakları bulunan parti liderleri Süleyman Demirel, Alpaslan Türkeş, Bülent Ecevit ve Necmettin Erbakan’ın yasaklarının kaldırılması için milletin önüne bir referandum getirilmişti.
Tıpkı bugün olduğu gibi bir garib tesadüfle o günlerde de Referandum ayı olarak Eylül seçilmişti. Yani; darbenin tarihi olan 12 Eylül’ün 6 Eylül’ü.. ANAP lideri olarak iktidardaki Turgut Özal’ın siyasi yasaklara Hayır dediği tarihlerde Demirel, Türkeş, Ecevit ve Erbakan Evet’çi idiler.
Rahmetli Turgut Özal’a yine bu tarihlerde Etimesgut’un ilçe yapılıp yapılmayacağını sormuş ve; ‘Eğer Etimesgut’lular sandıkta Hayır oyu kullanırlarsa ilçe yaparız’ cevabını almıştım.
O günlerde Etimesgut’un ilçeliği bile referandum menfaati için kullanılmaya kalkışılmıştı..
Neticede halk bu referandumda ezici çoğunlukla Evet demiş ve siyasi yasaklar da kaldırılmıştı.
Şimdi gene aynı noktadayız..
Aynı biçimde bir Evet-Hayır yarışı var.
Ki mevcut liderlerin Türkiye turları bende o günlerin geri geldiği kanaatı oluşturdu.
Hayırlısı ne ise o olur diyelim ve şiire dönelim; Bu şiiri, o tarihlerde Abdurrahim Karakoç ağabeyimin Genel Yayın Yönetmeni olduğu Yeni Ufuk Gazetesi’ne yayınlanmak üzere göndermiştim. Gazetede neşredildiğinde ise en alt bölümde bulunan Sonuç kısmını Karakoç ağabeyimin şiire eklediğini gördüm..
Ki bu şiir hiciv tarzı yanında manevi bir hatırayı da kendinde taşıyor.
Ve de bizim için bir çıraklık emaresidir..