Şimdi bir kopan sayfa boşluğu,
Yokluğunun kaçıncı cumasıdır bu
Suretinde şehirlerim
Üşüdü parmak uçlarım sevgilim...



Miranın ışığı gölgede kaldı
Sokaklarım karanlık,kayboluyorum bazen
Unutuyorum anlık şeyleri
Eskidi düşlerim,kaçamak gün sızıntısında
Doğan üryan çocukluğum,kefaletsizdi
Kutsandı çocukluğumuz...




Bir günah gündüzün yamacında
Ak sakallı dedenin nerde nurlu mısraları
Tüm replikler ,hüzün kokar artık
Hüzünlüdür şairler,paslı yürekleri,cevher kalemleriyle
Darağacı,gölge oyunu yakınımızdı,ağlayan bebeklerde...




Şimdi bir başka
Herkes kadar aşk’a
Yabancıyız ...




Tutuldu,kubbemde yeşeren sığıntılar
Yanaşma günlükler uzakta,yapraklar döküleli uzunca oldu
Vakit’in acımasızlığında içtik,zemheride ayazı
Hangisi yakar ki bizi
Bir avuç ateşmi? Yoksa,
Belkilerin,keşkeleriyle geçen zaman mı?





Kaldırın tabutları önümden
Gelse de ölüm en tezinden
İçmeden ölemeyiz sevgili, kendi zehrimizden
Kangrenli kalbin son atışında,sonumuz...



Şimdi bir kopan sayfa boşluğu,
Yokluğunun kaçıncı cumasıdır bu...



Siyah İnci/Yasemin Şen