Bu akşam yine sensiz sevdalardayım,
Rüzgar üşütmekte tenimi,
Serin yaz akşamlarında.
Güneş kavurmakta bedenimi susuzum.
Susuzum: bedenindeki nem taneciklerine.
Masamde kurulu bir çilingir sofrası,
Karşımda hayelin elimde resmin.
Dökülmüş cam kırıkları gibi bedenim,
Ruhumda fırtınalar amansız vurmakta sahile.
Bakıyorum resmine gözlermde bir umut,
Hani diyorum kalacaktın,
Hani diyorum durup çok uzaklara gidiyorum.
Kim taşıyamadı bu aşkı,
Kim bilemiyorum.
Bildigim giderken döktügün göz yaşları.

Sanki zoraki bir gidişti,
Sanki koparlmıştın bir çiçegin dalından.
Kırılgandı, aglamaklıydı çileydi hayatım.
Diz üstünde parçalanan ekmek misali.
Kuşlara yem gibi bir hayat.
Hani diyorum belki dönersin,
Hani diyorum gidişine takılıp kalıyorum.
Yine saçların,
Yine gözlerine bakıp takılıyorum uzaklara.
Bir çocok misali adımların küçük,
Ha döndü dönecek demiştim.
Kal desem kalacakmıydın.
Giderken bir bende götürdün içinde,
Sesiz ve yavaş yavaş.

Bir dönsen görecektin,
Bir baksan görecektin yıkılmış sevdaları.
Çarmıha gerilen bedenimi,
Ortalıga saçılan ruhların acı feryadını.
Bir eksende tutunamıyan,
Sana endekslenen ama olmayan,
Olmayan bir sevdanın öyküsünü.
Hani diyorum benmi bilmedim sevgini,
Toprak çapasındaki nasırlı ellerimle.
Hani diyorum aşkıma göz yaşı döküyorum.
Gözlerine takılıyorum çok uzaklardan.
Ve bu sevdaya yanarak katkıda bulunuyorum.
Katkıda bulunuyorum sensiz uzaklarda can vererek
ŞAİR cengiz YILMAZ