0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1171
Okunma
Hadsizlikle suçladım kendisini failimin,
Kendini bilmezlikle belki,
Davul bile dengi dengine çalarken,
Bu ne münasebetsiz histir gönül?
Anladım hangi ateşin içinde kıvranmaktasın,
Hangi açlık karartmış gözünü
Ve hangi arzunun pençesinde yanmaktasın,
Hepsini biliyorum,
Peki, sen biliyor musun gönül?
Biliyor musun yoksulluğu,
Biliyor musun yoksunluğu?
Ellerini bir yere sığdıramamayı,
Boğazındaki yumruktan konuşmamayı,
İtilmeyi, kakılmayı, görmezden gelinmeyi,
İşsizliği, çaresizliği biliyor musun gönül?
İstemez miyim sanıyorsun senin istediklerini?
Anlamıyor muyum sence seni?
Açlığın büyümüyor mu sanki benim içimde de,
En az senin ki kadar?
Bekle beni gönül,
Anlamazsın biliyorum ama
Anla beni gönül…
