27
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1845
Okunma
Upuzun kış gecelerinin geldiğini
Kar kuşlarından öğreniyorum
-Ne zaman bitmiş bahar
Ve sensiz o yaz geceleri?
Ve ne zaman aramıza
O talihsiz hınç girdi?
Aynalarla temasımı kestim
Ellerimle yokluyorum
Kar beyaz saçlarımı
Gözlerim ise kuruyan
Iki çeşme...
Kanserliyi iki pakete çıkardım
En koyusundan kahveleri...
Ve yazıyorum,
Kar gibi düşen hecelerimle...
Sonra heceleri biriktiriyorum
Bir zarfın içine dolduruyorum ama
Bir pulla meteliksiz kalınca
Gönderilmemiş mektup olarak
Tozlu raflarımada kalıyor
Dışarda tipi kar
Hayalin ve beyazlığın
Gözlerimi yorar oldu
Miyop’umdan yakınıyorum
Herkesi sana benzettiğimden
Umutlar birer zehir oluyor
Ve aklım karışıyor
Panzehirinden yoksun bedenim
Alev alıyor...
Kül olmuşum, sussuz kömürlenmişim
Upuzun kış gecelerin ayazı
Iliklerime işliyor, gözlerime felç
Ve asır oluyor sensiz her bir gün bana
Oysa ne mutluyduk daha dün.
Sonunda bunu öğrendim;
Dostluk ile aşk bir arada yürümezliğini
Ve aşkın alışkanlıkla öldüğünü...
5.0
100% (14)