Çöktü yine karanlık sokaklara,
Hamuşane bir ben,ben ağlıyorum.
Bıktım dolaşmaktan kaldırımlara,
Ben ölmüşüm sanmayın yaşıyorum.

Benliğimi vücudumdan aldılar,
Beni elem deryasına saldılar.
Acımadan ateşlere yaktılar,
Ben ölmüşüm sanmayın yaşıyorum.

Düşman oldum sevdiğim tüm dostlara,
Nazarımda suratları kapkara.
Onların yüzünden düşmüşüm dara,
Ben ölmüşüm sanmayın yaşıyorum.

Kimse bilmez içimdeki dertleri,
Santim santim ölçtüm bütün fertleri.
Güler yüzlü gördüm yüzü sertleri,
Ben ölmüşüm sanmayın yaşıyorum.

Sana yazdım bu sırları kardeşim,
Her gün başka türlü yanar ateşim.
Doğmaz oldu gündüzleri güneşim,
Ben ölmüşüm sanmayın yaşıyorum.

Acıyla dolmuştur geçen yıllarım,
Çıkmaza dönüştü bütün yollarım.
Acı ama zincirlenmiş kollarım,
Ben ölmüşüm sanmayın yaşıyorum.




MEHMET ÖZTÜRK