Sensizliğin Tarifi Yok

Ne desem eksik bir şeyler,
Üzülmenin ağlamanın da faydası yok.
Sensizim ölümüne sensiz.
Sensizliğin tarifi yok.

İçim bomboş,hayatım bomboş,
Ellerim yüreğim bomboş sensiz.
O çok sevdiğim şarkılar,
Denizin kokusu,tuzu,havası bile sensiz.
Tatsız,yavan.

Bir tren de alabildiğinde hızlı gidiyormuş da,
Aniden düşecekmişim gibi pır pır yüreğim,
Gelecekten umudunu kesmiş.
Mutsuz bedenim.

Sensizliğin tarifi bunlar da değil bitanem.
Tam da bunlar değil.
Kaybolmuşum bildiğim bu şehirde sanki.
Hiçbir yol,hiçbir sokak istediğim yere çıkmıyor.
Zaten sonunda sen olmadıktan sonra,
O yola çıkmanın da anlamı yok.

Senden önce ne varmış bu denli dolu dolu yaşadığım bilemiyorum.
Senden sonrası da sanki hayatında sonu.
Ben sensizliğin tarifini bulmak yerine,
Hayatımın geride kalanını her ne kadarsa eğer,
Senle yaşamak,
Bu yola senle devam etmek istiyorum.

Seni öyle seviyorum ki,
Seviyorum derken bile gözlerim doluyor inan.
İçim doluyor,yüreğim doluyor,
Coşku ile hüzün kardeş olup,
Sana akıyor dolu dizgin.
Kulağımda Nazım ‘ın şiiri;
‘’ Seni düşünürüm
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın’’ diyen,
Dudaklarımda da şarkımız;
‘’Yeter ki gel bana senede bir gün diyen’’
Yollarını gözlüyorum.

12/07/2010

A.Meydan