1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1307
Okunma
Çığlıklar inleşir sessiz kalan mezarlardan
Yer altında binbir mahşer
Ve yağmurların ıslaklığı kemik kemik ıslatırken
Bir çiçek biter ölü toprağında
Yaşamak durgun sularda yorgun akan bir nehir gibi
Rüzgara yenik düşen bir mum gibi
Elbet vardır bir bahar, yeşerecek çiçekler beklerken
Elbet vardır üstümüze yanacak bir kandil
Vurgundur şimdi bir gece yarısı gelip de yüreğime dokunan
Bir mahşer, bir kıyamet bu kader
Ey sensizliğin de üstünde olan bu yalnızlık
Kuşatır kainatımı örümcek ağlarıyla
Ve bir şair yiter gece karanlığında
Son şiir yazılmuştır artık
Orhan Veli’de boğulur rakıda, mırıldanırken en güzel şiirini
Yaşamak karanlık, yaşamak yalnızlık, yaşamak ey en ağır vebal
Şimdi yaşamak bir tufan.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz