Yağmura özlemdendir, yaralı budakları ,
Düşerken dallarına, titriyor dudakları...

Özlem dediğin en çok, delirir dal ucunda,
Nasıl sevinir insan bulunca avucunda...

Yağmurlar söndürürler yakarış yangınını,
Son vedada nasıl ki, çıkar sevdanın canı !

Bir bir dökülür harfler, sevdanın sözlüğünden,
Kimse haber vermiyor bir aşkın öldüğünden !

Hangi lisandan söyler anlamam senin dilin ;
Nereden bileceksin, kaç rengi var yeşilin ?

Bir hazan vakti gelip, içe bükülecekler,
Acemi aşklar gibi ansız dökülecekler...

Kaç sevdayı okudum, asılı yapraklarda ;
Özlem nedir anladım, çatlayan topraklarda...

Hal bu ki sevinmiştim, müjdeli bir an gibi,
Kayboldum gidiyorum, kayıtsız zaman gibi...

Aklım ermedi gitti, sular nasıl yol bulur ?
Benim çıktığım yollar son menzilde kaybolur.

Bütün dallar susarak, yağmuru dinleyecek;
Yüreğim son vedada, derinden inleyecek...

Bir cana kıyar gibi, kapadım gözlerimi,
Acımadan biçerler ince filizlerimi...

Desem de aldırma sen, yiğidin merdine bak ;
Bir başına salınan, şu gülün derdine bak !




Hayrettin YAZICI