O;

Yazgısı karaya bürünmüş,
Düşleri ıslak.
Kapasa gözlerini bir an.
Sanki yağmur yağacak…

-ki gözleri esmer efsane…
Ağlasa gökler seyre dalacak.-

Hüzün şehrinin sakini
Elinden alınmış oyuncaklar
Ve bir biri ardında düşmüş kaleleri
Sanki sussa gök haykıracak…

-sesinde hüznün şiiri var,
Birkaç dörtlüğü birden haykıracak…-

Bir kahve köşesine takılır
Sigarası ve çayı
Dem dem demlenir yürek sofrası
Açsan İbrahim ’i ziyafet
Sokulsan doyacaksın…

-bir dolu efkar birikmiş içinde
Yere bakışlarından anlayacaksın…-

Yakıştırmaz kendine yaşamı
Ölüm konçertosundan bir soluk
Ve müziksi tınısı
Kulakları tıkalı haykırışlara…

-bir kez ses olsan
İçine dolacaksın, öylesine kararlı.-

Ben;

yinede
isterim

suskun dilim
gözlerim gözlerini arar

afrika’yı arar gibi
okyanusu sarar gibi...

İçimde bir savaş biriktirdim
Senden habersiz kavgadayım
At başlı düşlerimden azade
Sen anla ki sensiz bir tufandayım .

Vurulur gençliğim
Düşer anlıma
Azadeyim..

-Kaç günah kiri biriktirdim senden habersiz…-


Yasak şiirler yazıyorum

Peşime düşmüş soysuzlar
Aranmaktayım…

Ben şimdi kızıl derili bir halkın totemlerinde gizli
Savaş naralarına düşmüş
Bir emtiayım.

Sökün beni köklerimden
Dal budak salmış pelesenk gibi
Sadece yapraklar üretmekteyim.

Yürüdüğüm yollar gibiyim
Fahişe kahkahalar kuşanmış kentlerin
Sokak aralarında bir dolu günah
-Ben orda peşimde ecel
Yerlere yapışmış yuvarlanmaktayım…-

Kınından sıyrılmış kılıçlar
Kaç ölüm bir arada yaşanır
Vurmayın, vurmayın
Çocuksu bir savaşın girdabındayım.


Biz;

Esir yüreklerin sesi
Namlusu suskun silahların kusmuğu.

Her adımda bir pusu
Puşt bir ölüm ardımızda
Ve zulamızda sevgilinin hasreti.

Severiz yürekçe
Anlımızda yiğitliğin yazgısı…