Bu hayatta bir terslik var?
Her güne birden fazla acı düşüyor
Radyoda, hep o şarkı çalıyor
Çağrıştırıyor bana ölüm senfonisini
Boynumda siyah bir inci
Dudaklarımda tarifsiz birinin adı
Korkuyorum gözlerindeki uçurumdan
Sanki kayıp gideceğim yardan
Ayrı düşmüş kalplerin mesafesinden
Bir boşluk ki, sonsuza açık kapıları
O yürek ki, yüksek surlarla çevrili
Ruhun göklere uçup gittiği
Ve kara toprakla harap olduğu gündeyim
Geçiyor gözlerimden aşk yeminlerinin merasimi
Kollarımda sakladığım, gizlediğim sırrım
Korktuğum, ellerimden kayacak diye
Göç ediyor işte dünyamdan, bilinmezlere
Önemsediğim her ne varsa ömrümce
Uçup gidiyor rüzgârların önünde

İki özgür sevdalı yürektik oysa
Bir başka yazgıda buluşacaktık
Kabarıp gidecektik aşk dalgalarına
Azaptan ve ıstıraptan uzak
Beyaz uykusunda gecenin, gezinecektik

Bu şiirde bir terslik var
Modası geçti bu sözlerin
Betimlemelerin ve imgelerin kol gezdiği dörtlükler
Karıştılar sessizce, hayat felsefesine
Anlatmak istiyorum her şeyi,
Kelimeler kifayetsiz kalıyor
Ah! Anlatamıyorum
Kaçtıkça bu vicdansız yağmurlarından
İliklerime kadar ıslanıyorum
Kaçtıkça üstüme sıçrıyor çamuru
Ve satın alınıyor insanlık onuru
Ağzımdan dışarı fışkırmayı bekliyor
İsyan çığlıkları
Bir kadının bağrında yetim kalmış umutları
Maviden griye dönmüş gökyüzü
Bozkırların bitki örtüsüdür yüzü

Belki de ben de bir terslik var
Beynimde kırkayaklı düşünceler
Her bir ayağında ayrı düşler
Uzun geceler pehlivanı
Uykuyla savaşın namağlup kahramanı
Ben bittim, tükendim görmüyormusun?
Yenildim, lütfen üstümü örtermisin?