Dudagıma KONDURDUGUN son öpücügü ben istememiştim,
Yayvan gecelerimde uykularımı bölmekte her gece.
Kahr ederken hayata her şafakta.
seni görememek,
Kuş sesleri uyanmak istemek her geçen gün.
Çık artık düşlerimden ne olursun,
Ne olursun kilit vurdugum zincirlerimi kırma.
Ne olursun bir daha dudaklarıma bir buse kondurma..
Nedensiz söylerken aşk şarkılarını sana,
Sebepsiz degildim.
Tenha yolda söylenen bir şarkı gibi nakaratsız,
Bu ayrılık şarkılarını ben yazmadımki,
Ben bestelemedim ki bu şarkıları.
Bir buseyle dünyamı yıkıp geçen sevgili,
Çorak misali kurumuş dudaklarıma bir bak,
Bir bak sonra kondur o öpücügü.
Yıkma masal dünyası hayellerimi.
Kırma dallarımı, dökme yapraklarımı.
Bırak tomurcuklansın aşk denen nesne.
Bir yanardag içimde kabarmakta sensiz her gece,
Fırtınalar kopmakta savrulmakta bedenim.
Yagmur damlası gibi iliklerime işlemekte bu ayrılık.
Titretmekte tenimi soguk esen rüzgarlar.
O öpücük bir veda busesimiydi,
Ben istemedimki.
Ben istemediki kahr olası sevdalarda yanlızlgı.
Ve bilki artık yanlız degilim karanlık gecelerde,
Ve bilki artık yanlız degilim bu sevdalarda..
Şair Cengiz Yılmaz (2010)