Şimdi sen gözlerinin karasını koydun gök yerine. Bütün hüznüyle bir ben yürümekteyim. Gör, nasıl saklıdır cebimde ellerim. Parmaklarım birbirini yemekte durmadan ve kalbimde felaket bir matem manası. Yüzümde metal bir maske bu ben değilim oysa.
Bütün damarlarıma Zap kaçmış coşkun, hırçın ve asi. Kıyılarımla keşmekeşlikler içindeyim. Yırtılıyor gözüme görünen ne varsa. Dağları ortasından karton yırtar gibi yırtıyor bu hüzün. Sonra akarsuları yani suyu yırtıyor biri.
Göğsüm ip ince bir türkü telinde.
Yangın, alev alev sürmekte.
Kor yangını sudan başka kim kesebilir ki; suyu da kızgın bir ateş yakar ancak. Beni bahtıma süründüren o geçmiş yanılgısı.
Ayaklarımın altında değil öyle toprak basması tam bir beton ağırlığı. Yürüyorum karanlık, görünmez bir sürede. Avlusunda kuş besleyenler, köpek besleyenler ve çiçek yetiştirenler. Tanıdık bütün simalar karanlık.
İçine kapanmış loş bir sokak lambası. Üfürsen söner yanılgısı.